Pamiętniki hrabiny Górskiej

"Gdybym mniej kochała", Maria z Łubieńskich Górska, Twój Styl, 1996 i 1997 rok.

Dzienniki lat 1889 - 1895 oraz 1896 - 1906. Tym bardziej mi drogie, że opisują dzieje zachodniego Mazowsza, mojej małej ojczyzny z wyboru, znajdującej się wówczas pod zaborem rosyjskim. Stąpam śladami Marii Górskiej, odwiedzam Radziejowice, Kuklówkę i inne miejscowości, nie wszystkie istnieją do dzisiaj. Zapis codzienności kochającej kobiety, wielkiej pani, całym sercem oddanej sprawie niepodległości polskiej patriotki. Zarządzenie folwarkami, wyjazdy do wód, podziały majątku, bale i rauty w Warszawie, koneksje towarzyskie. W tle cicha praca konspiracyjna i walka ze znienawidzonym okupantem. Maria Górska była wielką filantropką i mecenaską sztuki. Spotykała się z Henrykiem Sienkiewiczem, Leonem Wyczółkowskim, Józefem Mehofferem, Wojciechem Gersonem. Wspierała finansowo i duchowo malarza Józefa Chełmońskiego, do dziś zachowała miejsce we wdzięcznej pamięci osób dbających o jego spuściznę. Troszczyła się o rodzinę, martwiła o zdrowie i powodzenie bliskich, pokonywała przeszkody piętrzone przez zaborcę. Bardzo skromna, gloryfikowała dokonania innych, umniejszała lub przemilczała własne. Tęskniła za wolnością, przypływy nadziei mieszały się z upadkami, nigdy jednak nie straciła ducha. Nie o wszystkim mogła napisać z obawy przed ewentualną dekonspiracją. Kawał prawdziwej historii, świadectwo stosunków społecznych  i zapis życia szlachetnej kobiety.